Sówka Erpegówka

Moją wielką zmorą w grach fabularnych jest ulotność nastroju. Czasami niewiele trzeba, wystarczy film, obraz, czy muzyka, a moje myśli wędrują w zupełnie innym kierunku. W ten sposób, w ciągu jednego dnia potrafię zdryfować od heroicznego fantasy, przez gotycki dramat, do ciężkiego survivalowego s-fa. Z tego powodu doceniam światy, które można eksplorować za pośrednictwem więcej niż jednego medium, a szczególnie takie, które mają swoje odpowiedniki w grach planszowych lub karcianych. Pozwala to podtrzymać nastrój, a nawet zbudować go na nowo, kiedy niespodziewanie wyparował. Jest też świetnym sposobem na przedstawienie komuś settingu bez konieczności długiego wprowadzania. Co najważniejsze, w odróżnieniu od książek, czy filmów jest interaktywne i można przy tym dobrze się bawić również w szerszym gronie — w oczekiwaniu na sesję lub pomiędzy kolejnymi. Ostatnim moim odkryciem w tej kategorii jest Realms of Terrinoth, jeden z settingów Genesys, ale również tło dla gier takich jak Rune

Moje ostatnie odkrycie — gra karciana Rune Age, wydawnictwa Fantasy Flight Games — jakkolwiek nie pachnie farbą drukarską (wydana w 2011 r.) jest prawdziwą perełką, zarówno jeżeli chodzi o grywalność, jak i korelację fabuły z mechaniką. My graliśmy w wersje anglojęzyczną, za to gra została wydana również po polsku (niestety bez dodatku). Co to za gra Rune Age to gra podbojowa, oparta o mechanikę budowania talii, osadzona w świecie Realms of Terrinoth, w której gracze prowadzą jedną z czterech frakcji: Ludzi, Elfy, demonicznych Uthuk, oraz Nieumarłych, i w Wieku Wojen, walczą o potężne runy oraz dominację nad światem. Zasady przewidują kilka wariantów rozgrywki (scenariuszy), które w zależności od wybranej opcji mogą być kompetytywne lub kooperatywne. Przewidziana jest dla od dwóch do czterech graczy, w wieku 14+. Jak przebiega rozgrywka Przed rozpoczęciem gry uczestnicy wybierają frakcję oraz scenariusz, który będą realizować. W oparciu o wybrany wariant przygotowywane są kart