Sówka Erpegówka

Pomysł, żeby spróbować mechanikę Genesys wracał od jakiegoś czasu, ale ciągle coś stawało na przeszkodzie. Najpierw odstraszały egzotycznie wyglądające kostki, potem problemem okazał się wybór setting'u — za kolejnym podejściem, w końcu, udało się. Wybór padł na Realms of Terrinoth — świat fantasy, pełnym runicznej magii i potężnego, demonicznego zła. Po dwóch rozegranych sesjach, muszę przyznać — żałuję, że nie spróbowałam wcześniej, bo mechanika okazała się strzałem w dziesiątkę, podobnie zresztą jak system, choć to akurat temat na osobny wpis. Nie takie kości straszne To właśnie kości były moją pierwsza obawą i wcale nie chłodziło o to, że muszę sprawić sobie nowe. Uwielbiam kostki, szczególnie mniej typowe, tak więc myśl o kolejnych do kolekcji była ekscytująca. Miałam za to wątpliwości, czy taka ilość dziwacznych symboli, w połączeniu z różnorodnością kształtów (k6, k8 i k12) oraz kolorów, nie przysporzy problemów w odczytywaniu wyniku, a w konsekwencji, czy nie zaburzy

The oldest and strongest emotion of mankind is fear, and the oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown. H.P. Lovecraft W ten weekend zagubiliśmy się w zasnutym mgłom Arkham i była to niezwykle wciągająca przygoda. Co prawda nie skończyła się dla naszych śledczych dobrze — Roland Banks i Wendy Adams zginęli, nie zdoławszy powstrzymać mrocznego rytuału — za to rozbudziła apetyt na więcej. Przypomniała mi również za co lubię kooperacyjny ameritrash — jest miękkim pomostem pomiędzy światem gier fabularnych i gier planszowych lub karcianych. Szczególnie takie gry jak Arkham Horror, gdzie mechanika i fabuła tworzą spójną całość, a doskonałe ilustracje i fabularyzowane opisy tylko wzmacniają efekt. Wystarczy włączyć odpowiednią muzykę (niezastąpione Melodice , jak zawsze daje radę) i poczuć się prawie jak na sesji, i to bez czasochłonnych przygotowań. Na dodatek, co zdarza się niezwykle rzadko, mogę siąść z mężem po tej samej stronie stołu i współpracować w walce z

Wątki romantyczne — nie może ich zabraknąć w dobrym filmie lub książce, za to na sesjach, jeśli już się pojawią, to często przedstawiane są żartobliwy lub rubaszny sposób. Kiedy uda się wpleść je w intrygę, jak nic innego angażują uczestników, jednak wielu mistrzów gry i graczy unika ich jak ognia. Ja jestem ich zdecydowaną zwolenniczką, za to wiem, że są przez niektórych uznawane za dziwaczne lub zupełnie niepotrzebne.